تحریم ها ، محکی دوگانه برای حاکمیت و مردم
آقای احمد خاتمی ناطق این هفته نماز جمعه تهران از همه چیز گفت و باز هم همه تلاش ها و مبارزات و پایداری های مردم را به نفع خود مصادره کرد و .... ، اما در لابلای سخنانش باز هم برای چندمین بر مجبور به اعتراف حقایقی شد
۱- از تحریم نفت ، حکومت شدیدا ناراحت و عصبی هست تا جایی که احمد خاتمی داد میکشد و زجه میزد
۲ - اعتراف کرد که در حق مردم چه بسیار ظلم شده و دولت در بی توجهی کامل بسر میبرد .
۳ - با حق دادن به مردم از آنها امتیاز آمدن به راهپیمایی ۲۲ بهمن را طلب کرد زیرا بیم آن میرود که امسال حتی گروه ساندیس خوران نیز دردی را دوا نکند .
در حقیقت قصد جامعه جهانیاز این تحریم ها علاوه بر تحت فشار قرار دادن حکومت ایران سنجش افکار عمومی مردم ایران میباشد .به یقین آنها مقاصد کلانی پشت پرده ای در سر می پرورانند که با این نتیجه گیری نیز تصمیم هایی خواهند گرفت . زیرا درصورت تحمل چنین نابسامانی از طرف مردم اینگونه برداشت میشود که به یقین مردم ایران نیز از این سیاستهای موجود نظام نتنها رازی میباشند بلکه حمایت هم میکنند . چه بسا که این سکوت فعلی جامعه جهانی نیز در برابر مبارزات اندک فعالین سیاسی و حقوق مدنی ایران نیز به همین خاطر میباشد . جمهوری اسلامی نیز از این محک به نفع خود استفاده میکند، یعنی کشتی طوفان زاده و شکسته اش را معلول چنین تصمیم هایی میداند و شانه از بر مسولیت خالی میکند . همزمان با این روند یار گیریهایی نیز درون نظام انجام می پذیرد که احمد خاتمی در پشت تریبون نماز جمعه به وضوح به آن اشاره کرد و از دولت به عنوان مخالف سیاسی که فعلا ریش و قیچی نظام دست ایشان است دعوت به همکاری نمود و به نوعی به وجود شکاف میان حکومت و عمیق شدن آن اعتراف کرد .
