چند وقتی هست که به مسابقات و رقابت هایی که
اینور آب و در این کشور ها درحال انجام شدن است دقت میکنم . جوانان و نوجوانان بدون
داشتن دغدغه چیزی در ان شرکت میکنند و هدفشان پس از رقابت، لذت بردن از برنامه ای
است که در ان هستند.
معمولا اکثر مسیحی و گاهی یهودی و یا مسلمان
هستند ولی بدون طلب کمک از ائمه معصومین و یا دخیل بستن به اعتقاداتشان در مسابقه
شرکت میکنند و اگر هم برنده شوند ، این موفقیت را به هیچ جایگاه فرا انسانی و یا
الهی و یا کمک انبیاء و امامان ربط نمیدهند واز برنامه ریزی ها و تمرینات و رهنمود
های مربیان خود سخن میگویند و مدال یا جام خود را به هیچ جایگاه لشکری و یا کشوری
تقدیم نمیکنند که ان جایگاه ها اتفاقا این قهرمانان را برای تبلیغات انتخاباتی
آینده خود استفاده میکنند.
از کودکی به جای زندگی با مرگ و غم و گریه
اشنایمان کردید و با فشار های حکومتی و مذهبی و با دشمن سازی های خیالی همیشه در
شرایط بحران زندگی کردیم. زمانی که همه هم سن و سالان ما در دنیای متمدن به فکر
زندگی ، خوشی و پیشرفت بودند ما در حال رقابت شدید با همدیگر برای موقعیت هایی
بودیم که حکومت بی توجه به استاندارد های جهانی و یا حتی افزایش کمی آنها و یا
برای بدست آوردن روزانه ای برای نفس کشیدن مشغول شدیم و بهترین سالهای جوانی و عمر
خود را در بدترین شکل ممکن گذراندیم .